اي بي خبر، ز ديده بي خواب عاشقان
تا سوخته دلت ز تف و تاب عاشقان
ذکر لب و دهان تو تسبيح بيدلان
نعل سم سمند تو محراب عاشقان
شب خواب ديدمت به بر خويشتن، ولي
آن بخت کو که راست شود خواب عاشقان!
يک شب به ميهماني خونابه من آي
تا بي خبر شوي ز مي ناب عاشقان
گفتي که کشتن تو هوس دارم آشکار
پوشيده نيست لطف تو در باب عاشقان
گر چه درون حجره جانهاست جاي تو
هم ايمني خطاست ز پرتاب عاشقان
مردن همم رها نکني زير پاي خويش
زين گونه هم مبر مه من آب عاشقان
خسرو نزار و غمزه خوبان کشيد تيغ
شرمنده مي شويم ز قصاب عاشقان