شماره ٧٠٧: شبي با ما خيال خويشتن را ميهمان گردان
شبي با ما خيال خويشتن را ميهمان گردان
ز باغ عارض خود مجلسم را بوستان گردان
به زيبايي و رعنايي برون آ يک ره از خانه
ز رخ بنما گلستان و ز قد سرو روان گردان
هوس دارم از آن نرگس نگاهي، سوي من بنگر
چو چشم ناتوان خود مرا هم ناتوان گردان
خدا را چند سوزم ز آتش بي مهري آن مه؟
بده صبري مرا يا با من او را مهربان گردان
غم عشق تو دارد پايمالم تا شوم کشته
تو هم با او جفا را بهر قتلم هم عنان گردان
چه پنهان مي شوي، بنماي روي خويش خلقي را
چو خسرو هر طرف از عشق خود بي خانمان گردان