شماره ٦٤٤: بيا که بهر تو جان در بلا گرو کردم
بيا که بهر تو جان در بلا گرو کردم
بتي خريدم و هر دو سرا گرو کردم
تني شکسته به خاکي فروختم بر در
دلي خراب به تيغ جفا گرو کردم
غلام راتبه خوار غم توام، مفروش
که رخت عمر به دست بلا گرو کردم
اگر چه سر بفروشم، خزيد نتوان باز
چنين که دل به گل عشق و پا گرو کردم
چه روز بود که افتاد در سر اين سودا
که دل به مهر و زبان در دعا گرو کردم
اگر ستاند و منکر شود، حلالش باد
متاع دل که بدان آشنا گرو کردم
سگم، اگر ندهم جان به بوي او بر باد
بدين قرار نفس با صبا گرو کردم
دلت چو در خور عشق است، خسروا، افسوس
که قيمت گهري بر گدا گرو کردم