شماره ٦٣٨: زبان نماند، ز لعلت سخن کجا يابم؟
زبان نماند، ز لعلت سخن کجا يابم؟
سخن نماند، دمي زان دهن کجا يابم؟
ز زلف تو همه چون بوي عشق مي آيد
من آن نسيم ز مشک ختن کجا يابم؟
دلم ز شکل تو بدخو، به بوستان چه روم؟
کرشمه از گل و ناز از سمن کجا يابم؟
علاج زيستنم جز نظر نبد به رخت
من اين دو از پي جان و ز تن کجا يابم؟
در اين زمان که مرا دشنه فراق بکشت
ترا که جان مني، جان من کجا يابم؟
اگر ز من طلبي جان، به صد هوس بدهم
من اين قدر ز دهانت سخن کجا يابم؟
ز دوريت غم خسرو چو کوه و محرم نه
شکاف چون کنم، اين کوهکن کجا يابم؟