شماره ٦٣٦: شکست پشت من از بار غم، چه چاره کنم؟
شکست پشت من از بار غم، چه چاره کنم؟
ز غصه چند خورم خون خويش و دم نزنم
به تيغ هجر دل من هزار پاره شده ست
عجب نباشد، اگر خون برآيد از دهنم
ز بس که سينه خراشم چو گل ز دست فراق
چو لاله غرقه خون است چاک پيرهنم
ز بعد مردنم ار سوز دل چنين باشد
بسوز از تب هجر تو در لحد کفنم
از آن دمي که دلم شد به صحبتت مايل
نماند ميل به بالاي سرو و نارونم
حديث باغ چه گويم که با خيال رخت
نمي کشد دل غمگين به لاله و سمنم
بيا که بي تو به جانم ز محنت خسرو
به لطف خويش رهان از عذاب خويشتنم