شماره ٤٨٨: ز تو صد فتنه بر جان پيش ديدم
ز تو صد فتنه بر جان پيش ديدم
چنين باشد چو گفت دل شنيدم
گذر کردم به بازار جمالت
دلي بفروختم، جاني خريدم
جهاني کشته اي از من مکن ننگ
که من هم در صف ايشان شهيدم
به کويت مردنم روزي هوس بود
بحمدالله، به کام دل رسيدم
بدار، اي پندگو، از دامنم دست
که من پيراهن عصمت دريدم
چه داند بي خبر خون خوردن عشق؟
تو از من پرس کاين شربت چشيدم
اگر گويي ز من بربا دل خويش
ز تو نتوانم، از خسرو بريدم