شماره ٤٨٧: منت هر شب که گرد کوي گردم
منت هر شب که گرد کوي گردم
ز بهر آن رخ دلجوي گردم
همي گويد که جان ده پيش رويم
چه مي گويم سر آن روي گردم
همان تلخم که مي گويي، همي گوي
که گر بنوازيم، بد خوي گردم
ز من دي ياد دادنت به بد گفت
فداي گفت آن بدگوي کردم
مرا، جانا، ز گل بوي تو آيد
به بستان از پي آن بوي گردم
ز من پرسي که بر در کيستي تو
سگم گرد سر آن کوي کردم
ز کويت بگذرم، گر خاک گردم
ز زلفت نگسلم، گر موي گردم
صبوري شب مرا مي گفت تا چند
گريزان از درت هر سوي گردم
دل خسرو تو داري، گر همه عمر
به گرد لاله خودروي گردم