شماره ٤٧٩: مرا دل ده که من سنگي ندارم
مرا دل ده که من سنگي ندارم
به جز خون جگر رنگي ندارم
دل من برده اي نيکوش، مي دار
وگر بد داريش جنگي ندارم
سر کويي گرم رسوا کند عشق
چو من عاشق شدم، ننگي ندارم
سرود درد خود با خويش گويم
که نالان تر ز خود چنگي ندارم
ز من تا صبر صد فرسنگ راه است
ولي من پاي فرسنگي ندارم
دهندم پند و با من در نگيرد
که من عقلي و فرهنگي ندارم
منم خسرو که از غم کوه فرهاد
به سينه دارم و سنگي ندارم