شماره ٤١٠: رسيد دوش ندايي ازين بلند رواق
رسيد دوش ندايي ازين بلند رواق
که، اي مقيم زواياي شهربند فراق
درين حضيض چرا گشته اي چنين محبوس؟
گذر چو طاير قدسي از اوج اين نه طاق
مناققند و رياي جميع اهل بشر
بيا به صحبت ياران بي ريا و نفاق
ترا به روز ازل با حبيب عهدي بود
چه آمدت که فراموش کرده اي ميثاق؟
مرو به قول مخالف به هرزه راه حجاز
وگرنه راه نيابي به پرده عشاق
کسي که مسکن اصليش عالم علويست
چه مي کند به خراسان، چه مي رود به عراق؟
ز خويش بگذر و باز آي سوي ما، خسرو
که نيست خوش تر از اين جاي در همه آفاق