شماره ٢٩٢: سر به کوي عشق غلتانيده گير
سر به کوي عشق غلتانيده گير
چشم را بر خواب خوابانيده گير
زلف پيچانت چو گيرم بيهده
تهمتي بر خويش پيچانيده گير
چشم تو خون مي نغلتد از درون
گوهري از ديده غلتانيده گير
چون نمي گردد دلت، چون آسيا
ما چه گردانيم گردانيده گير
چند ترکانه به خون اغرا کني
خانه زنبور شورانيده گير
پس کند تا کي زبان گردن چو شمع
آتش اندر سينه گيرانيده گير
گر چه خسرو را بميراني ز غم
نام چون باقيست، ميرانيده گير