شماره ١٥٦: زلف يار مرا به باد دهيد
زلف يار مرا به باد دهيد
باد عنبرفشان زياد دهيد
جادوان کز خطش سبق گيرند
شحنه اي هم ازان سواد دهيد
اي کساني که نزد يار مسنيد
از منش زود زود ياد دهيد
سوي او رفته ايد مي ترسم
که شما نيز دل به باد دهيد
از لب من به پاي او گه گاه
بوسه بدهيد و پر مراد دهيد
خردسالي همي کند بيداد
اي بزرگان شهر، داد دهيد
اشک خسرو همي رود ز فراق
گر توانيدش ايستاد دهيد