شماره ١٠: سروي چو قامت تو در بوستان نباشد
سروي چو قامت تو در بوستان نباشد
زيرا که بوستان را سرو روان نباشد
هر جا که بگذري تو، باشد زيان دلها
در شهر کس نباشد کش زين زيان نباشد
چشمت به نيم غمزه صد جان فروشد، آري
رخت مقامران را نرخ گران نباشد
گستاخي است از من کان «پا به چشم من نه »
من خود ترا بگويم، گر جاي آن نباشد
گويند، خسروا، از عشق خود را چه فاش کردي؟
خود رنگ عشق بازان از رخ نهان نباشد