شماره ١١: چو موج مست خودي باش و سر بطوفان کش
چو موج مست خودي باش و سر بطوفان کش
ترا که گفت که بنشين و پا بدامان کش
بقصد صيد پلنگ از چمن سرا برخيز
بکوه رخت گشا خيمه در بيابان کش
به مهر و ماه کمند گلو فشار انداز
ستاره را ز فلک گير و در گريبان کش
گرفتم اين که شراب خودي بسي تلخ است
بدرد خويش نگر زهر ما بدرمان کش