شماره ١٥٤
بيار شيشه مي بر گل و کلاه فشان
فروغ مي بگريبان مهر و ماه فشان
زباغ همت ما زهر خند مي رويد
بدست ماه بچين و بر وي جاه فشان
مجاوران حرم را در آستانه عشق
غبار ناصيه آشوب بر جباه فشان
و گر بمشهد عشق آستين فشان آئي
سر قصب بفشان و بخاک راه فشان
بسوز گريه من اي بهشت بر در وصل
که مشت شبنم و برگ گلاب شاه فشان
کرشمه که نگيرم بجيب حسن آرام
بسوز پرده و در دامن نگاه فشان
دميد صبح فنا ديده باز کن عرفي
بسوز دامن دود و بصبحگاه فشان