درستايش شاهزاده سليم
دگر صفير طبيعت بساز آگاهي
بعالم ملکوت است ، محملش راهي
بلي رود بخريداري جواهر قدس
ز بهر تحفه يکدانه گوهر شاهي
طراز دولت جاويد شاهزاده سليم
که يافت باز وي اوصولت يداللهي
ستوده اي که بعنوان نامه وصفش
حسود او بتصور نوشته جمجاهي
زهي ضمير تو پاک از عبور سهو و خطا
چو زمره ملکوتي ز مخطي و ساهي
بملک مصلحت انديشي قضا و قدر
قبول و رد تو احکام آمروناهي
حديث روشني مهر با ضمير تو هست
بصدق وکذب چو تمثيلهاي افواهي
جو مهر کاهش مه را زرشک رأي تو ديد
بخنده گفت زهي ابلهي وگمراهي
منم فتاده بصد رنج زين حسد درشرم
تراکسي چه شمارد تو خود چه ميکاهي
زمان زمان بمسيحا وجود ميسپرم
ز بهر عرضه اندام و چهره کاهي
چو خلق و رأي تو آتش فروز دهر شود
سزد که دود کند عنبري شرر ماهي
دمي که آهوي خلق تو نافه اندازد
هجوم عطسه بگيرد ز ماه تا ماهي
زحسن عهد تو مشکل که لوح خواب وخيال
شود نگاشته از شکلهاي اکراهي
حسود جاه تو در تنگناي غم هر دم
فراق نامه نويسد بمرگ نا گاهي
چو ظل جاه بر ارقام هندسي فکني
بدون صفر کند پنج فرد پنجاهي
فلک ز سهم تو با روزگار يکرنگ است
چو پاکبازي عنين ز ناتوان باهي
سردعاي مسيحا زاوج عرش گذشت
وز آستان جلال تو کرد کوتاهي
زفتنه هاي زمين و زمان مهيا باد
منافقان ترا برگ سالي و ماهي
زرفق هاي قضا و قدر مهنا باد
موافقان ترا ساز مالي و جاهي