شماره ٢٢٠: ظاهر نکنم پيش رقيبان الم دل
ظاهر نکنم پيش رقيبان الم دل
با مردم بي غم نتوان گفت غم دل
جا کن بدل و ديده، که غير از تو نشايد
سلطان سراپرده چشم و حرم دل
اي صبر، کجايي؟ که ز حد ميگذرد باز
بر دل ستم آن مه و بر من ستم دل
پاي دلم افگار شد از خار ره عشق
اي کاش! درين ره نرسيدي قدم دل
در عشق تو رسواي جهانست هلالي
گاه از غم بسيار و گه از صبر کم دل