شماره ١٧٠: بهر درد دل ما از تو دوايي نرسيد
بهر درد دل ما از تو دوايي نرسيد
سعي بسيار نموديم، بجايي نرسيد
ما اسيران بتو هرگز ننموديم وفا
که همان لحظه بما از تو جفايي نرسيد
قامتم چنگ شد و لطف تو ننواخت مرا
بي نوايي ز تو هرگز بنوايي نرسيد
با چنين قامت و بالا نرسيدي بکسي
کز تو بر سينه او تير بلايي نرسيد
ديده، گو: آن بده گلشن اميد مرا
کز گل اين چمنم بوي وفايي نرسيد
حالتي نيست در آنکس، که بجان و دل او
فتنه جلوگر عشوه نمايي نرسيد
گر هلالي بوصالت نرسد نيست عجب
هيچ گه منصب شاهي بگدايي نرسيد