شماره ١٤٤: چو لاله سينه من کاش پاره پاره کنند!
چو لاله سينه من کاش پاره پاره کنند!
بداغهاي درون يک بيک نظاره کنند
بپيش يار دلم را، چو غنچه، بشکافند
باو جراحت پنهانم آشکاره کنند
ز سيل ديده خرابم، ز سوز سينه کباب
ميان آتش و آبم، ز من کناره کنند
ز اشک و چهره زردم اگر نيند آگاه
شبي تفحص آن از مه و ستاره کنند
بر آستان وفا سر نهاده ام عمري
که در حساب سگانش مرا شماره کنند
ز تيغ طعنه بيک بار نيم کشته شدم
نعوذ بالله! اگر طعن من دوباره کنند
دل حزين هلالي ز درد هجران سوخت
براي درد دل او بلطف چاره کنند