کودکي از جمله آزادگان
رفت برون با دو سه همزادگان
پايش ازان پويه درآمد ز دست
مهر دل و مهره پشتش شکست
شد نفس آن دو سه همسال او
تنگ تر از حادثه حال او
آنکه ورا دوسترين بود گفت
در بن چاهيش ببايد نهفت
تا نشود راز چو روز آشکار
تا نشويم از پدرش شرمسار
عاقبت انديش ترين کودکي
دشمن او بود در ايشان يکي
گفت همانا که در اين همرهان
صورت اين حال نماند نهان
چونکه مرا زين همه دشمن نهند
تهمت اين واقعه بر من نهند
زي پدرش رفت وخبردار کرد
تا پدرش چاره آن کار کرد
هرکه درو جوهر دانائيست
بر همه چيزيش توانائيست
بند فلک را که تواند گشاد؟
آنکه بر او پاي تواند نهاد
چون ز کم و بيش فلک درگذشت
کار نظامي ز فلک برگذشت