وله

جانا ز حسن گشت رخ تو چو جان من
وندر جمال خويش عيان شد گمان تو
جستي ز لشکري که کند لاش حسن تو
رستي ز آفتي که بپوشد رخان تو
از انده بنفشه بتا ارغوانت رست
در خار باز رست گل ارغوان تو
بازم رهان ز ظلمت هجران ز بهر آنک
ايمن شد از تباهي ظلمت رخان تو