مدح
سرفرازا ز خدمت تا شدم دور
بباشد ديدگانم هر زمان تر
چنان گريم که بي معشوق عاشق
چنان نالم که بي فرزند مادر
وگر آتش زني اندر دل من
همان گيري که مغز از دود مجمر
وگر پر زهر گرداني دهانم
زبانم گويدت شکري چو شکر
مرا در هيچ بزم و هيچ مجلس
مرا در هيچ درج و هيچ دفتر
نخواهد جز به نامت رفت خامه
نخواهد جز به يادت گشت ساغر