عرض بيچارگي و آرزوي گرمابه
گرمابه سه داشتم به لوهور
وين نزد همه کسي عيان است
امروز سه سال شد که مويم
ماننده موي کافرانست
بر تارک و گوش و گردن من
گويي نمد تر گران است
از رنج دل اندکي بگفتم
باقي همه در دلم نهانست
پاداش من درين غم و رنج
بر ايزد پاک غيب دان است
