ديوان مسعود سعد سلمان - قصائد - در مدح امير ابونصر فارسي

ز خاک و باد که هستند يار آتش و آب

قوي تر آمد بسيار کار آتش و آب

بساط پشت زمين و شراع روي هوا

ملون است ز رنگ و نگار آتش و آب

لباسهاي طبيعت نگر که چون بافد

سپهر گردان از پود و تار آتش و آب

شده هوا و زمين را ز آب و آتش بار

مسام تنگ شده رهگذار آتش و آب

اگر قرار جبلت ز آب و آتش خاست

چرا ببرد جبلت قرار آتش و آب

جز آتش خرد صرف و آب دانش محض

همي گرفت نداند عيار آتش و آب

يسار آتش و آب ار چه سخت بسيار است

نه واجب است بدين افتخار آتش و آب

که پيش همت بونصر پارسي گه بذل

به نيم ذره نسنجد يسار آتش و آب

مؤيدي که به حق عنف و لطف سيرت او

معين ظلمت و نور است و يار آتش و آب

گزيده رادي و مردي جوار همت اوست

چنان که خشکي و تري جوار آتش و آب

بزرگوارا نشگفت اگر کفايت تو

کند بريده ز هم کارزار آتش و آب

سوار نيزه و تيغي و خرم و خوش گشت

ز تيغ و نيزه بود روزگار آتش و آب

ز خشم و عفو تو ايام را درختي رست

بر آن دو شاخ و بر و برگسار آتش و آب

حصار و حصن دل و ديده عدوي تو شد

ز تف و اشک شکم در کنار آتش و آب

اگر وقار و سکون نيست آب و آتش را

نشد مضا و نفاذ اختيار آتش و آب

گرفته کينه و مهرت به نرمي و تيزي

همي کشند عنان و مهار آتش و آب

بديع نيست که بر مرکز ارادت او

چو چرخ گردد از اين پس مدار آتش و آب

ز عدل شافي تو سازگار و دوست شوند

دو طبع دشمن ناسازگار آتش و آب

ز بوي خلق تو بر موضع شتاب و درنگ

گل و سمن شکفاند بهار آتش و آب

خيال رعب نگارد به پيش هر چشمي

مهيب صورتي اندر شعار آتش و آب

يلان رعد شغب همچو ابر خون بارند

به برق خنجر در مرغزار آتش و آب

ز تاب و آتش شمشير تو به رأي العين

قضا ببيند بي شک دمار آتش و آب

چو کوهساري خيزد ز آب و آتش رزم

که مرگ رويد از آن کوهسار آتش و آب

چنان که آهن و پولاد سنگ خاره شده است

ز طبع و خلقت حصن و حصار آتش و آب

چو حکم ماضي و فرمان نافذ تو بديد

بجست ماک سکون و وقار آتش و آب

چو بور و چرمه تو آب و آتش است به جنگ

تو را توانم خواندن سوار آتش و آب

هميشه تا به غنيمت ز خاک قوت باد

برد به بالا تف و بخار آتش و آب

فلک فذلک دارد ز گرمي و سردي

به حق برآيد جز در شمال آتش و آب

ز بيم غارت باشد خزينه گوهر و در

به کوه و دريا در زينهار آتش و آب

بود قضا و قدر پيشکار اختر و چرخ

بود هوا و زمين زير بار آتش و آب

بقات باد که عدل تو حسبة لله

به قمع جور ببرد اقتدار آتش و آب

جهان به کام تو و کار و بار دولت تو

زبانه گيرتر از کارزار آتش و آب

بساط ناصح تو پيشگاه باده و رود

سراي حاسد توپي گذار آتش و آب