سر آغاز
حبذا عشق و حبذا عشاق
حبذا ذکر دوست را عشاق
حبذا آن زمان که در ره عشق
بيخود از سر کنند پا عشاق
نبرند از وفا طمع هرگز
نگريزند از جفا عشاق
خوش بلايي است عشق، از آن دارند
دل و جان را درين بلا عشاق
آفتاب جمال او ديدند
نور دارند از آن ضيا عشاق
داده اند اندرين هوا جانها
چون شکستند از آن هوا عشاق
اي عراقي، چو تو نمي دانند
اين چنين درد را دوا عشاق
نگشادند در سراي وجود
دري از عالم صفا عشاق