شماره ٧٧٢: اگر آرد برون آن دلستان سراز گريبانم
اگر آرد برون آن دلستان سراز گريبانم
برآرد صد بهشت جاويدان سر از گريبانم
همان چون طوق قمري حلقه بيرون درباشم
برون آرد گر آن سرو روان سر از گريبانم
اگر با نو بهاران در ته يک پيرهن باشم
برآرد چون گل رعنا خزان سر از گريبانم
اگر در پرده سازي بگذرد چون غنچه عمر من
برآرد خرده راز نهان سر از گريبانم
زبيتابي همان صد چاک مي سازم گريبان را
مه من گر برآرد چون کتان سر از گريبانم
نيم چون شمع ايمن هرگز از تيغ زبان خود
برآرد دشمن من چون زبان سر از گريبانم
اگر در خلوت عنقا روم، چون کوه قاف آنجا
گرانجاني برآرد در زمان سر از گريبانم
ز دلتنگي اگر چون غنچه خواهم گرد دل گردم
برآرد دور باش باغبان سر از گريبانم
ز زخم خار اگر سازم پناهي از قفس خود را
برآرد خار خار آشتيان سر از گريبانم
چو عيسي گر بدوزم بر فلک خود را، برون آرد
چو سوزن تنگ چشمي ناگهان سر از گريبانم
ز دلگيري همن چون غنچه مي پيچم به خود صائب
برون آرد اگر صد گلستان سر از گريبانم