شماره ٤٥١: قدم برون منه از آستان خانه دل
قدم برون منه از آستان خانه دل
که نقد هر دو جهان است خزانه دل
ز کاسه سر خود فيل مست مي گردد
ز خود شراب برآرد زمين خانه دل
سفر به بال و پر موج مي کند دريا
ز آه و ناله خويش است تازيانه دل
ز لفظ راه به معني برند بينايان
و گرنه نيست خط و خال دام و دانه دل
فلک که نقطه پرگار اوست مرکز خاک
جزيره اي است ز درياي بيکرانه دل
فريب کارگشايان روزگار مخور
ببر زآه چراغي به آستانه دل
دو عالمند طلبکار اين گهر صائب
فتد به دست که تا گوهر يگانه دل