شماره ٢٨١: شوخي که مرا هست تمناي وصالش

شوخي که مرا هست تمناي وصالش

وحشي تر از آهوي رميده است خيالش

چشم و دل من تشنه حسني است که از لطف

در آينه و آب نيفتاده مثالش

هر چند که گيرنده بود خون شهيدان

چون لاله بود داغدل از چهره آلش

گرديد مه عيد مرا ناخنه چشم

تا چشم من افتاد به ابروي هلالش