شماره ٢٦٥: سر سبز آن که سعي کنددر هلاک خويش
سر سبز آن که سعي کنددر هلاک خويش
چيندچو سرو دامن همت ز خاک خويش
هرکس نداشت زنده شبي رابراي دوست
درزندگي نبرد چراغي به خاک خويش
ازدشمن غيور تنزل نمي کنم
در ديده سپهر زنم مشت خاک خويش
جرأت به تيزدستي من فخر مي کند
ازکوهکن دلير ترم در هلاک خويش
آن زلف همچو دام، که عمرش دراز باد
هرگز نکرد ياد اسيران خاک خويش
عاشق چرا اميد نبندد به عشق پاک؟
شبنم عزيز باغ شد از چشم پاک خويش
صائب نيم ز تنگي دل غنچه سان ملول
چون گل شکفته ام ز دل چاک چاک خويش