شماره ٢٤٠: با خلق آشتي کن وبا خود به جنگ باش
با خلق آشتي کن وبا خود به جنگ باش
فيروز جنگ معرکه نام وننگ باش
انجام بت پرست بود به ز خود پرست
در قيد خود مباش وبه قيد فرنگ باش
خلق وسيع و رزق به يک کس نمي دهند
خلق وسيع داري، گو رزق تنگ باش
چون ماهي ات مباد ز نرمي فرو برند
در کام خلق، اره پشت نهنگ باش
بر صلح و جنگ اهل جهان اعتماد نيست
چون صلح مي کنند مهياي جنگ باش
از چشمه سار تيغ بشودست و روي خويش
در آفتاب زرد خزان لاله رنگ باش
گر پشت پا به عالم صورت نمي زني
تا حشر در شکنجه اين کفش تنگ باش
صائب هزار بار ترا بيش گفته ام
با خلق صلح کل کن و با خود به جنگ باش