شماره ٨٥: چون بود گلچهره ساقي باده رنگين گو مباش
چون بود گلچهره ساقي باده رنگين گو مباش
ساعد سيمين چو باشد جام سيمين گو مباش
دست رنگين مي کند کار شراب لعل فام
باده گلرنگ در دست نگارين گو مباش
هر سفالي رافروغ مي بلورين مي کند
باده چون روشن بود جام بلورين گو مباش
داغ ما خون رابه همت مي تواند مشک کرد
کاکل عنبرفشان و زلف مشکين گو مباش
صحبت دلدار، ما را فارغ از دل کرده است
چون سوارازماست هرگز خانه زين گو مباش
خامه صائب معطر مي کند آفاق را
در بيابان ختا آهوي مشکين گو مباش