شماره ٤٢: طاق ابروي توازکون ومکان مارا بس
طاق ابروي توازکون ومکان مارا بس
گوشه چشم تو از ملک جهان مارا بس
هوس بوس نداريم وتمناي کنار
جلوه خشکي ازان سرو روان مارا بس
ماکه باشيم که زخم تو شود قسمت ما؟
ديدن تير درآغوش کمان مارا بس
مي توان دفتري از نيم سخن انشا کرد
حرف رنگيني ازان غنچه دهان مارا بس
خضر در چشمه حيوان ز سياهي ره برد
خال و خط رهبر آن کنج دهان ما را بس
ساغر مي بدل چشمه کوثر داريم
روي ساقي عوض باغ جنان مارا بس
واصل بحر شود خاک ز همراهي سيل
مرکب تن مي چون آب روان مارا بس
صائب اين آن غزل حافظ شيراز که گفت
اين اشارت ز جهان گذران ما را بس