سرمست يار
من چنين سرمست يارم سن نجک سن سويله گل
غير عشقش نيست کارم سن نجک سن سويله گل
من به عشق او تمامم عاشقان را من امامم
رهنماي خاص و عامم سن نجک سن سويله گل
خالق هر انس و جاني ظاهري بر ما عياني
راز در مان را تو داني سن نجک سن سويله گل
آب و باد و نار و خاکم هست در دل نور پاکم
وز قيامت ترسناکم سن نجک سن سويله گل
در رهش مردانه پويم درد دل با کس نگويم
اين مراد از خويش جويم سن نجک سن سويله گل
غرقه درياي عشقم بلبل گوياي عشقم
گلشن بوياي عشقم سن نجک سن سويله گل
من به کام دل رسيدم مونس جان را بديدم
گفتم اسرار و شنيدم سن نجک سن سويله گل
عشق او ماند به آتش مي بسوزد عود دل خوش
گل مني گوراي قرندش سن نجک سن سويله گل
ياد او ورد زبانم درد او درمان جانم
مهر او نور روانم سن نجک سن سويله گل
بنده خاص خدايم سيد هر دو سرايم
من از اين مردم جدايم سن نجک سن سويله گل