ديوان شاه نعمت الله ولي - غزل ها - قسمت دوم - شماره ٦١٣: خوش نقش خيالي است که بستيم به ديده

خوش نقش خيالي است که بستيم به ديده

در دريده سرمست نظر کن که پديده

مستانه دو بيتي ز سر ذوق بگفتيم

خود خوشتر از اين قول که گفته که شنيده

تا ظن نبري گفته من شعر فلان است

الهام الهي است که از غيب رسيده

ميخانه ما وقف و سبيل است به رندان

جام مي ما بر همه مي خانه گزيده

رندي که درين کوي مغان خوش بکمال است

از قصه بيگانه و از خويش رهيده

جان در تن ما عشق نهاده به امانت

گر مي طلبد هان بسپاريم به ديده

خوش باشد اگر عمر عزيزي بسر آري

در بندگي سيد و اخلاق حميده