شماره ١٠٩: درد از تو خوش است و هم دوا نيز
درد از تو خوش است و هم دوا نيز
رنجم بخشي و هم شفا نيز
داري نظري به حال هر کس
ميکن نظري به حال ما نيز
بيگانه نگشت از تو محروم
ما خويش توايم و آشنا نيز
اي جام جهان نماي باقي
ايمن ز فنائي و بقا نيز
گر کشته شوم به تيغ عشقت
خونم بحل است و خونبها نيز
ما از تو به غير تو نخواهيم
بي تو چه کنيم دو سرا نيز
تنها نه منم محب سيد
والله که حضرت خدا نيز