رباعي

اي خاک در تو سرمه ديده ماه

خور از هوس خاک رهت چشم سياه

با خاک رهت که سرمه آرد در چشم

جز ميل که باد بر سرش خاک سياه؟

چو بر برگ سمن خنديد غازه

سمن رخ زد بر آب اين شعر تازه