يار رميده
بند اول
ز ما اي گل چه ديدي؟
که دامن در کشيدي
جفا کردي، بخشيدم
وفا کردم، رنجيدي
عتاب تو، بشنيدم
فغان من، نشنيدي
نگارا
نديدم جز خواري
ولي در عشقت از جهان بريدم
چه ديدي جز ياري
که چون بخت از من ناگهان رميدي
اگر با تو، وفا کردم
خطا کردم خطا کردم
چو ديدم خويت را
چرا در کويت آشيان گرفتم
چو ديدي مهرم را
چرا آخر از آشيان پريدي
دلدارا
بند دوم
چو دل از من ربودي
نه آن ياري که بودي
چو مهر من افزون شد
به جور خود افزودي
نه از دردم پرسيدي
نه بر آهم بخشودي
نگارا
گمان بردم اول
که گر جان خواهم، نشکني دلم را
ندانستم اي گل
که عهد مرا بشکني به زودي
اگر صيد تو شد جانم
پشيمانم، پشيمانم
ز مهرم دل کندي
ولي آن که مي گفتمت همانم
به عهدت دل بستم
ولي آن که مي گفتيم نبودي
دلدارا