شماره ١٩٩: بغبار عالم جستجو ز چه ياس خسته نشسته ئي
بغبار عالم جستجو ز چه ياس خسته نشسته ئي
که به پيش پاي تو يکدل است و هزار شيشه شکسته ئي
نبري ز خيال کسان حسد نکني ظلم و کد
که ز دستهاي دعاي بد بکمين تيغ دو دسته ئي
سر و برگ عشرت صد چمن بحضور غنچه نميرسد
تو بهار رونق خلد شو ز همان دلي که نخسته ئي
بحضور بارگه ادب ستم است دم زدن از طلب
تگ و تاز گرد نفس مبر بدري که آينه بسته ئي
ز گل تعلق اينچمن بکجاست لاله گوش من
چو سحر بدام و قفس متن نفسي و از همه رسته ئي
ز فضولي هوس بقا شده ئي بعبرتي آشنا
مژه گر رسد بخم حيا چو خيال از آينه جسته ئي
نه قوي است مجمع طاقتت نه حواس رابطه جرأتت
به کف تو هم ازين چمن گل چيده داري و دسته ئي
نفش از کشاکش مدح ذم چقدر براردت از عدم
بتأمل از چه گره خوري که رشته بگسسته ئي
چه بلاست (بيدل) بيخبر که بناله هرزه شدي ثمر
همه راست درد شکست و تو که به بيدلي چه شکسته ئي