شماره ١٩٩: اشکم قدم آبله فرسا ننهد پيش
اشکم قدم آبله فرسا ننهد پيش
تا رفتن دل پاي تقاضا ننهد پيش
دل سجده فروش سر کوئيست کز آنجا
خاکم همه گر آب شود پا ننهد پيش
کيفيت يادت زخودم مي برد آخر
اين جرعه محالست که مينا ننهد پيش
حيراني ما صفحه ئي صد رنگ بيانست
آينه بساط لب گو يا ننهد پيش
ما و نم اشکي و سجود سر راهي
تسليم وفا تحفه بهر جا ننهد پيش
روشن نتوان کرد سواد خط هستي
تا نسخه ئي عبرت پر عنقا ننهد پيش
ما بيخبران سربگريبان جنونيم
مجنون قدم از دامن صحرا ننهد پيش
پروانه نيرنگ سحرگاه ندارد
مشتاق تو آينه فردا ننهد پيش
جز سوختن از داغ حضوري نتوان يافت
آن به که کسي آينه ما ننهد پيش
در راه تو دلرا زپرافشاني رنگم
ساز قدمي هست مبادا ننهد پيش
آنجا که بود تيغ تو خضر ره تسليم
آن کيست که چون شمع سر از پا ننهد پيش
همت خجلست از هوس دست فشاندن
کز چرخ سري تا بثريا ننهد پيش
حرصت همه گر قطره تقاضاست حذر کن
تا کاسه دريوزه دريا ننهد پيش
مفتست غنا چشمي اگر سير توان کرد
زين بيش کسي نعمت دنيا ننهد پيش
(بيدل) شمرد بند گريبان ندامت
آن دست که در خدمت دلها ننهد پيش