شماره ١١٠: سحر طلوع گل دعا که مراد اهل همم رسد
سحر طلوع گل دعا که مراد اهل همم رسد
دل سرد مرده حرص را همه دود آه و الم رسد
هوس علاوه حرص و گد سحر و گل دگر آورد
که دم وداع حواس کس کمر و کلاه علم رسد
دل طامع و گله عطا دم سرد و گرم سؤالها
که دهد مراد گدا مگر مدد دوام کرم رسد
سر حرص و مصدر درد سرمسرا گل گهر دگر
که هلاک حاصل مال را همه دم ملال درم رسد
سرو کار عالم مرده دم هوس مطالعه کرد کم
که علوم گرد هوا علم همه در سواد عدم رسد
دل ساده هوس و هوا همه را مسلم مدعا
ره دور گرد امل اگر گره آورد گهرم رسد
که دهد مصالح کام دل که مدد گر گل طالعم
سحر ار دمد رمد آورد عسل ار دهد همه سم رسد
رگ وهم علم و عمل گسل مگسل علاوه درد دل
که مراد اگر همه دل رسد دل درد حوصله کم رسد
رم طور مصرع (بيدلم) دم دود سلسله ام رسا
کمک دو عالم امل دود که سراسر علمم رسد