شماره ٢٩٩: گر من اندر عشق جز درد ياري دارمي
گر من اندر عشق جز درد ياري دارمي
هر زماني تازه با وصل تو کاري دارمي
ور نکردي خوار تيمار توام در چشم خلق
وز غم و تيمار تو تيمارداري دارمي
هم ز باغ وصل تو روزي گلي مي چيدمي
گرنه هردم از فلک بر ديده خاري دارمي
نيستي فرياد من چندين ز جور روزگار
گر چو ديگر مردمان خوش روزگاري دارمي
ناله من هر شبي کم باشدي از آسمان
در غمت گر جز کواکب غمگساري دارمي
چون نمي گيرد قراري کار من با وصل تو
کاشکي چون عاقلان باري قرار دارمي
روزم از عشقت چو شب تاريک بگذشتي اگر
جز لقب از نور رويت يادگاري دارمي