شماره ٢١٥: نو به نو هر روز باري مي کشم
نو به نو هر روز باري مي کشم
بار نبود چون ز ياري مي کشم
ناشکفته زو گلي هرگز مرا
هر زمان زو رنج خاري مي کشم
گر بلايش مي کشم عيبم مکن
کين بلا آخر به کاري مي کشم
زحمت سرماي سرد از ماه دي
بر اميد نوبهاري مي کشم
عشق هر دم در ميانم مي کشد
گرچه خود را بر کناري مي کشم
کار من روزي شود همچون نگار
کاين غم از بهر نگاري مي کشم
فخر وقت خويشتن دانم همي
اينکه از خصمانش عاري مي کشم
بار او نتوان کشيد از هجر و وصل
پس مرا اين بس که باري مي کشم
تو مرا گويي کشيدي درد و غم
من چه مي گويم که آري مي کشم