شماره ١٩٠: دردا و دريغا که دل از دست بدادم
دردا و دريغا که دل از دست بدادم
واندر غم و انديشه و تيمار فتادم
آبي که مرا نزد بزرگان جهان بود
خوش خوش همه بر باد غم عشق تو دادم
با وصل تو نابوده هنوزم سر و کاري
سر بر خط بيداد و جفاي تو نهادم
دل در سخن زرق زراندود تو بستم
تا در غم تو خون دل از ديده گشادم
مپسند که با خاک برم درد فراقت
چون دست غم عشق تو برداد به بادم
با آنکه نباشي نفسي جز به خلافم
هرگز نفسي جز به رضاي تو مبادم