غزل
ز جام عاشقي مستم دگر بار
بريدم مهر و پيوستم دگر بار
به دام عاقلي افتاده بودم
ز دام عاقلي جستم دگر بار
ز عشقت توبه کردم، چون بديدم
ترا، آن توبه بشکستم دگر بار
وجودم نيست گشت از عشق، تا تو
نپنداري که من هستم دگر بار
مرا معذور دار، ار بر خروشم
که هم ديوانه، هم مستم دگر بار
ز دم در دامنت دست، ار بگيري
درين بيچارگي دستم دگر بار