غزل
همان سنگين دل نامهربانم
که در شوخي به عالم داستانم
دل من مهر او جويد که خواهم
لبم احوال او گويد که دانم
اگر خواهم که جان به خشم توان زود
و گر خواهم که دل دزدم توانم
ترا با من چه کار؟ ار دل فريبم
ترا از من چه سود؟ ار مهربانم
دل و جان گر بمن بخشند شايد
که دل را چون تن و تن را چو جانم
مرا بد مهر مي خواني و اينم
مرا دلسوز مي داني و آنم
اگر جان مي نهي در آستينم
و گر سر ميزني بر آستانم