غزل
تومينالي و کس را زان خبر نه
وزان زاري ترا خود درد سر نه
دل اندر مهر من بستي و آنگاه
ز من حاصل بجز خون جگر نه
مرا زلفي چو زنجيرست و از تو
کسي در عاشقي ديوانه تر نه
سخن بسيار ميداني وزين سال
سخن ها در دل من کارگر نه
مرا جز عشقبازي مصلحت هاست
ترا جز عاشقي کار دگر نه
طلب گار و ترا چيزي نه بر جاي
خريدار و ترا در کيسه زر نه
بدين سرمايه عاشق چون توان شد؟
به ترک عشق ميگويي و گر نه