شماره ٧٢٧: لب لعلت به لطافت گرو از جان ببرد
لب لعلت به لطافت گرو از جان ببرد
روي رنگين تو آب گل خندان ببرد
سرو بالاي تو، گر سوي چمن بخرامد
به تگ پاگرو از سرو خرامان ببرد
دست پيمان لبت هر چه بخواهي بدهم
وصلت ار دست وفا بر سر پيمان ببرد
بوسه اي از لب تو عاريه خواهم ندهد
جز به شرطي که دل خسته گروگان ببرد
گرنه لنگر شود اندوه چو کوه تو مرا
ياد برداشته تا خاک خراسان ببرد
جان خلقي به لب آورده دهان تنگت
نه همانا که کسي از لب تو جان ببرد
نيم جان از تن خسرو سر زلفين تو برد
ترسم آن نيم دگر را شب هجران ببرد