شماره ٥٨٨: گر مه چو تو با جمال باشد
گر مه چو تو با جمال باشد
خورشيد کم از هلال باشد
بر روي زمين نظير رويت
در آينه هم خيال باشد
ما را که به ديدنت هلاکيم
ناديدن تو چه حال باشد؟
در عهد تو، وانگهي صبوري
اي دوست، کرا مجال باشد
مي خواهم سير بينم آن رخ
گر دستوري ز خال باشد
مي کن ستم و جفا که خوبي
گر لطف کني وبال باشد
بنماي به گاه کشتنم روي
تا خون منت حلال باشد
کوته عمر است عاشق، ار چه
روزيش هزار سال باشد
تا کي سخن وفا، رها کن
خوبي و وفا محال باشد
بوسي ست طمع دل رهي را
اندازه اين سؤال باشد
بشنو ز کرم حديث خسرو
هر چند ترا ملال باشد