شماره ٥٦٢: دلي کو چون تو دلداري ندارد

دلي کو چون تو دلداري ندارد
بر اهل عشق مقداري ندارد
ز سر تا پاي زلفت يک شکن نيست
که در هر مو گرفتاري ندارد
ندانم زاهدي کز کفر زلفت
به زير خرقه زناري ندارد
کدامين گل به بستان سرخ رويد
که از تو در جگر خاري ندارد
دهان پسته ماند با دهانت
وليکن نغز گفتاري ندارد
کسي کو روي تو ديده ست، هرگز
نظر بر پند غمخواري ندارد
من از خمخانه دردي کشيدم
که آنجا محتسب کاري ندارد
که آب خوش خورد از عقل آن کس
که ره در کوي خماري ندارد
بيا و دست گير افتاده اي را
که جز تو در جهان ياري ندارد
مگو کز هجر من چون است خسرو
اميد زيستن باري ندارد