شماره ٢٩٦: تا ديده در جمال تو ديدن گرفته است

تا ديده در جمال تو ديدن گرفته است
خونابه ها ز چشم چکيدن گرفته است
مهر و مه است در نظرم کم ز ذره اي
تا خاک آب ديده کشيدن گرفته است
چون کرده ايم نسبت گل با جمال او
دل هم ز شوق جامه دريدن گرفته است
کي پند و اعظم بنشيند به گوش دل
گوشم که خواري تو شنيدن گرفته است
در جان هزار گونه جراحت پديد شد
لب را به قهر ما چو گزيدن گرفته است
دل را هواي شربت و آب زلال نيست
در عاشقي چو زهر چشيدن گرفته است
تا گفته اي که جانب خسرو همي روم
اشکش ز ديده پيش دويدن گرفته است