شماره ١٥٠: مرا وقتي دلي آزاد بوده ست
مرا وقتي دلي آزاد بوده ست
درونم بي غم و جان شاد بوده ست
نمک زد شوخي اندر جان و نو کرد
جراحتها که در بنياد بوده ست
چه خوش بوده ست عقل مصلحت جوي
که چندي زين بلا آزاد بوده ست
نگارا، هيچ گاهي ياد داري
کزين بيچارگانت ياد بوده ست
شب آمد، باد برد از جاي خويشم
که بوي زلف تو با باد بوده ست
به فريادت بخواندم دي و مردم
که جانم همره فرياد بوده ست
جفا کش خسروا، گر دوست پيوست
نصيب عاشقان بيداد بوده ست